Sławomir Kieryluk

Proszę powiedzieć kilka słów o sobie.
Sławomir Kieryluk - Nazywam się Sławomir Kieryluk, mieszkam w Henrykowie od prawie od lat dwudziestu, urodzony w Lubaniu w 1959 roku.
Jak to się właściwie stało, ze zajął się Pan sztuką?
SK - Z zawodu jestem konserwatorem zabytków, skończyłem szkołę policealną w Tarnowie. Były to zespoły szkól policealnych, które miały stanowić zaplecze dla teoretyków konserwacji, a my mieliśmy być praktykami zajmować się tym praktycznie, co się teoretycznie wymyśli. Szkoły podzieliły się tematycznie. Ja skorzystałem z tej możliwości w 1980 roku. W roku 1983 zostałem konserwatorem zabytków ze specjalnością drewno. Zawsze rysowałem dużo, bardzo duże w plastelinie robiłem. Wybór zawodowy był szczęśliwym zbiegiem okoliczności. W tym zawodzie stawałem się tak trochę rzemieślnikiem, a trochę artystą.
Jakie techniki Pan stosuje w swojej pracy, z jakich materiałów korzysta?
SK -Materiały i techniki, jakie stosuję są takie, jak kiedyś używano, również techniki zdobnicze, których musiałem się nauczyć. Stolarz w dzisiejszych czasach nie jest w stanie stworzyć takiego mebla, jakie jeszcze powstawały w okresie międzywojnia czy wcześniej. Natomiast ja ciągle potrafię. Ja nie tylko potrafię zrobić mebel jak to kiedyś robiono, ale również musze umieć wyrzeźbić, bo jeśli np. spotkam się z rzeźbą, a już tak bywało oczywiście, że brakowało tam ręki albo kawałka głowy to trzeba było zgodnie z duchem, z estetyką epoki te elementy dorobić i oczywiście inaczej to wyglądało w XIX wieku inaczej wcześniej w baroku, inaczej rokoko traktowało ludzka anatomię. W związku z tym te moje umiejętności zawodowe są pochodną troszeczkę umiejętności artystycznych. Zajmowałem się tym przez długie lata. Po upływie wielu tam lat znudziłem się chyba tym moim szlifowaniem i już moje, chyba można tak powiedzieć, przeżycia artystyczne spowodowały, że sięgnąłem po kamień, którego wokół mnie tutaj akurat nie brakuje.
Jak Pan postrzega swoją pracę artystyczną, co Pana motywuje do działań twórczych?
SK -Artystą to ja stałem się po drodze, stałem sie, ja nie wiem właściwie, co to znaczy zwłaszcza w dzisiejszych czasach. W każdym bądź razie istnieje we mnie głęboka potrzeba wyrażania tego, co czuję. Nie wiem, czy to jest działalność artystyczna. Nie wiem, czy to oznacza, że jestem artystą, ale w każdym bądź razie bardzo chętnie wyrażam swoje niepokoje czy tęsknoty czy przemyślenia w formie.
To, co Pan robi wynika jedynie z potrzeby wyrażenia się, czy wykonuje Pan też coś na zamówienie?
SK -Ja oczywiście robię rzeczy, które udało mi się od czasu do czasu sprzedać. A jeśli już sprzedać, to jedynie za granicą zachodnią, bo tutaj w Polsce bardzo niewiele osób jest zainteresowanych dziełami, jakimikolwiek dziełami. Bardzo duża grupa moich rodaków to z punktu widzenia zainteresowań artystycznych to jest „mniejszość afrykańska”, dlatego, że ja we wnętrzach i mieszkaniach wielu moich znajomych widziałem maski, jakieś totemy wykonane prawdopodobnie nawet nie ręcznie w Afryce, tylko w Chinach. To jakiś aspekt kulturowy, który bardzo często można spotkać w mieszkaniach polskich. Natomiast działania artystyczne Polaków no to chyba dosyć rzadko widziałem. Jeśli chodzi o sprzedaż to, jeżeli już coś sprzedaję, a w swoim czasie udało mi się trochę ulokować takich prac w przestrzeniach publicznych, takich drobiazgów, kiedy brałem udział w warsztatach rzeźbiarskich tutaj za granicą w Niemczech i tu te rzeczy, które powstawały przy okazji odbywania się warsztatów były kupowane przez organizatorów i tak to wygląda, jeśli chodzi o sprzedawanie. Systematyczności jakiegoś planu codziennego tutaj nie ma. Czasami są to rzeczy na zamówienie, ale tak naprawdę tego jest bardzo niewiele. Zapraszam wszystkich chcących zmierzyć się z piaskowcem. Narzędzia czekają. A może ktoś myśli o portrecie bliskiej osoby.

Sławomir Kieryluk
Tel: (0048)794577686 / (0048)757224898
E-Mail: slawomir.kieryluk@op.pl